Corona brengt ons iets heel moois

Donderdag 11 april. Toen we vanmorgen wakker werden was er nog altijd het sonore gebrom van de dieselmotoren van de boot die ons naar Spanje brengt. De Santoňa vaart rustig verder richting Bilbao en het is een heerlijk rustige nacht geweest. Geen ruwe zee, geen gespook, geen gedoe om boven een pot te hangen, nee het was gewoonweg heerlijk ontspannen wakker worden. Het normale ochtendritueel volgt en als we er weer helemaal fris en fruitig bij staan gaan we ontbijten. Voor €12,50 p.p. verwachten we natuurlijk wel iets en onze verwachting wordt geheel waar gemaakt. Er is een uitgebreide keuze en het smaakt heerlijk. Feit is wel dat wij dan eigenlijk altijd meer eten dan we normaal gesproken doen. Maar ja, het ziet er allemaal zo lekker uit hè? En dat is het ook!

Na het ontbijt gaan we aan dek kijken. Het waait nog steeds flink, maar minder hard dan gisteren en er is een aangenaam zonnetje bij. Dat maakt dat het goed vertoeven is daar op dek 10. Vanzelfsprekend proberen we ook nog elke keer een dolfijn of een walvis te spotten, maar ze laten zich vandaag aan ons niet zien. Helaas, pindakaas.

Tegen 12.00 uur komt de Spaanse kust in zicht en de haven van Bilbao is steeds dichterbij aan het komen. De streeftijd van 13.00 uur Ierse tijd wordt gehaald. Dat betekent wel dat het meteen, zodra we aan de kade liggen, een uur later is net zoals in de meeste Europese landen. Dat betekent dus dat we rond 14.00 uur Nederlandse tijd aanmeren. Dan duurt het nog even voor we daadwerkelijk van boord mogen rijden, maar rond half drie zijn we er vanaf. Nog even door de douane en dan richting de stad Bilbao. We zaten te twijfelen of we die stad nog zouden aandoen of dat we meteen door zouden rijden richting ons appartement voor de aankomende drie nachten.

We hebben er voor gekozen om niet zozeer de stad Bilbao te verkennen, al hebben we daar door onderstaande nog best een flink deel van kunnen zien. Maar we wilden het Guggenheimmuseum graag zien. En dan vooral de buitenkant, want dat heeft de Canadese architect Frank Gehry toch maar fraai ontworpen. Al blijft het vanzelfsprekend een kwestie van smaak. Al bij het binnenrijden van de stad viel het ons op hoeveel mensen er rondliepen in rood-witte voeltbalshirts. Veel vlaggen erbij, spandoeken, een hoop gejoel, gejuich, gezang en getoeter. Wat is hier aan de hand? Naar nu blijkt heeft de plaatselijke voetbalclub Athletic de Bilbao afgelopen zaterdag de beker, de Copa del Rey, gewonnen. En dat wordt vandaag uitgebreid gevierd. Het hele team schijnt ergens verderop op een boot te stappen, de rivier op te gaan richting het centrum van Bilbao. Het doet me denken aan 1988, toen Nederland Europees kampioen werd en het in Amsterdam helemaal los ging. Wat een gekte is het hier ook. Maar ja, nu we er toch zijn is het vooral zaak om veilig door die mensenmassa heen te komen. Stukjes met de auto en dat ging op zich prima, later lopend tussen de rijen door om bij het Guggenheim te komen.

We besluiten om het museum niet in te gaan. We zijn niet van die kunstkenners of liefhebbers dat we uren in een museum lopen nu prioriteit zouden geven boven de rit die we nog moeten maken naar het kleine plaatsje Comillas. We hebben Puppy nog wel even uitgebreid gefotografeerd. Puppy is een kunstwerk van Jeff Koons en die heeft het in 1992 al gemaakt. Het kunstwerk is een 12 meter hoge West Highland White Terrier die aan de buitenkant bekleed is met 70.000 levende bloemen.

We hebben van de eigenaar van het appartement eerder al informatie gekregen dat het laatste stukje over zeer smalle weggetjes zal gaan, het er erg onoverzichtelijk is en dat goed geconcentreerd rijden daar een must is. Nou, daar heeft ze niets teveel over gezegd. Maar wat is het hier prachtig! Apartementos Corona heet het en het ligt hier werkelijk schitterend. Geweldig uitzicht, heerlijk rustig en we hebben er prachtig weer bij. Het was ongeveer 19.00 uur toen we aan eten toekwamen, maar dat hebben we nog heerlijk buiten op het terrasje kunnen doen. Het is een genot om hier te zijn. Zo brengt Corona ons toch ook wel iets heel moois 😉

Nos vemos maňana, tot morgen

Marc