Een dagje in de omgeving van Comillas

Zaterdag 13 april. We besluiten het rustig aan te doen vandaag. De wandeling van gisteren zit nog best in de benen en nadat we gisteravond laat terug waren, toen nog moesten eten, het blog schrijven, et cetera, was het voor ons doen best laat. Daarom is vandaag een beetje compensatie gewenst.

Het is deze reis wel een gedoe met mijn brillen. Eerder verloor ik mijn zonnebril in Saint Malo en nu is mijn gewone bril het aan het begeven. Het glas zit nog in/aan het montuur, maar zou eigenlijk gelast moeten worden, zo denk ik. Daarom was vandaag de eerste bestemming een van beide opticiens in Cabezon de la Sal, een plaatsje ongeveer 15 minuten rijden van hier. We komen daar tegen 11.00 uur aan en het is er een drukte van belang. Er is een markt op een van de pleintjes en daar komen veel mensen op af, zo blijkt.

Maar er is ook een actie, demonstratie, manifestatie en inzamelingsactie voor Gaza in een park in het stadje. Overal zie je vlaggen, flyers, T-shirts, banners. Je hoort muziek door zang en gitaar, maar er is ook een drumband actief in de winkelstraat. Verder zien we eettentjes, boekenkramen, je kan er wat drinken, op verschillende plekken donaties achterlaten of lid worden van een goed doel. Er is van alles mogelijk. Waar hier naar wordt gestreefd is dat de situatie in Gaza op een vreedzame manier wordt opgelost en liefst zo snel mogelijk. Maar ook dat de mensen in Gaza die het daar heel slecht hebben op deze manier worden gesteund.

Zo is er ook een verloting en we komen aan de praat met een van de dames die daarover gaat. We vertellen wat het met ons doet en ze schiet vol. Deze Lucia is een ontzettend warm mens. Via de Say Hi app kunnen we een prima gesprek voeren en het is best persoonlijk. Ik vind het zo mooi dat je in een vreemd ver land iemand ontmoet waarmee je in gesprek raakt en dat er dan een soort klik is die heel goed voelt. Een schitterend moment en een heel fijn gevoel. Dat kwam door het volgende:

Onze aandacht gaat naar verschillende dingen, maar wat bij mij vooral naar boven komt is het geluk dat onze dochter heeft gevonden met onze schoonzoon. Een man die jaren geleden heeft moeten vluchten voor de oorlog in zijn land. Een man die van hogerhand eigenlijk nooit heeft mogen zijn wie hij wilde zijn. Een man die vanuit bepaalde visie gewoonweg niet werd geaccepteerd, net als de rest van zijn familie overigens. Maar het is een man met een enorme wilskracht. Een man die enorm krachtig en positief in het leven staat. Een man die ons leven heel erg heeft verrijkt en dat nog steeds doet. Een man die heel veel mooie mensen om zich heen heeft qua familie, waardoor wij er ook ineens een grote familie bij hebben gekregen. Wij zijn zo ongelooflijk blij met hem en trots op hem.

Waar we eigenlijk voor kwamen in dit stadje, de bril. Bij opticien één spraken we een ontzettend meedenkende en bereidwillige dame, die ons beloofde om te gaan proberen of ze een montuur kon vinden waar mijn varifocus glas in past, want lassen kan niet met dit montuur en deze glazen. En dat ze ons vroeg om een half uur later terug te komen, maar het resultaat was dat ik met dezelfde bril naar buiten kwam, inclusief mankementje. En bij opticien twee ging het ongeveer hetzelfde, maar mocht ik na een uurtje terugkomen. Helaas, dan moet ik maar gaan proberen of ik op afstand iets kan regelen met mijn eigen opticien en vragen of ze daar iets klaar kunnen maken voor als we terug zijn van ons Europese deel van onze Grand Tour. En dan maar duimen dat deze bril het zolang volhoudt…

We rijden weer richting Comillas, maar komen eerst langs het Sequoias Natural Monument in Monte Cabezon. Wat zijn die Sequoia bomen toch enorm hoog. Sommigen kunnen tot boven de 100 meter hoog worden en er zijn er wat die duizenden jaren oud zijn. Indrukwekkend hoor.

Volgende stop is het uitzichtpunt van El Remedio de Liandros. Wat een verrassing is dit ook weer. Eerst zien we een leuk klein kerkje op een heuvel staan en als we verder naar boven rijden zien we dat er een restaurant vlak naast is. Maar even daaraan voorbij is een prachtige picknickplaats met volop uitzicht op de zee, op een baai. Het geeft zo’n enorm relaxed gevoel. Heerlijk!

Vervolgens rijden we door naar het stadje Comillas. Daar willen we graag naar El Capricho de Gaudi. In het verleden hebben we kunstwerken van Gaudi gezien in Barcelona, maar hier schijnt hij ook zijn sporen achter te hebben gelaten. Dat gaan we dus maar eens zelf bekijken. Ik hou wel van zijn stijl. Het is apart, het heeft iets vrolijks en het is zo ongelooflijk gedetailleerd. Alleen de buitenkant al is wonderschoon en de binnenkant laat ruimtes zien waarvan ik zelfs in de huidige tijd alleen maar van kan dromen. Een eetkamer die groter is dan de hele benedenverdieping van ons huis. De master bedroom idem dito. De bovenverdieping met prachtige vloeren en schitterende balken aan het schuine plafond. Als ik daar mijn werkplek zou mogen hebben?

Hier in Comillas is, net als in Barcelona, ook een Parque Guell, maar dan met de aanvulling “y Martos”. Daar wilden we eigenlijk nog even naartoe, maar dat zou weer lopen betekenen en dat ging even niet meer. Marion begon een toenemende hinder te krijgen van een van haar kleine tenen en moest gewoon haar schoen uit doen. Gelukkig hadden we haar slippers in de auto en dat gaf veel verlichting, maar we hebben toch maar besloten het wandelen voor vandaag maar even te laten voor wat het is. We willen in de aankomende weken nog veel doen waarvoor we de benenwagen nodig hebben, dus nu maar even rustig aan doen om er later weer optimaal gebruik van te maken. We zijn overigens al rijdend nog wel langs het park gereden en hebben er dus nog wel een stukje van gezien. Overigens voelde de teen alweer veel beter toen we bij het appartement terug kwamen, gelukkig maar.

We zijn vanaf Comillas nog een klein stukje via een kustweg gereden en dan zie je hoeveel mooie brede stranden het noorden van Spanje heeft. Op zo’n zonnige zaterdag als vandaag zijn die stranden goed bezet. Maar eigenlijk is het veel warmer dan normaal in april, zo hoorden we van Anna, de eigenaresse van het appartement. Dan hebben wij dus heel veel mazzel met het weer. Zorgen mijn ouders daar weer voor? Wie zal het zeggen?

Nos vemos maňana, tot morgen

Marc