Ons laatste dagje Ierland

Dinsdag 9 april is ons laatste dagje Ierland. We slapen vannacht nog in Rosslare Harbour en moeten morgenochtend uiterlijk om 8.00 uur ingecheckt zijn voor de ferry. Dat wordt dus wekker zetten en vroeg op, maar gelukkig is het maar een hele korte afstand naar de haven. Binnen vijf minuten rijden we naar de terminal.

En over vandaag? Over vandaag kan ik vrij kort zijn. Het was een reisdag. We moesten gewoonweg van A naar B, in dit geval van Carnlough Noord-Ierland naar Rosslare in het zuidwesten van Ierland. Zo’n 400 kilometer en ook langs Dublin. We hebben nog even overwogen om die stad nog deels te verkennen, maar dat idee hebben we toch maar laten varen. Rustig opstarten, een reisdag onder andere over een drukke ring van Dublin en heel afwisselend weer. Van allerlei omstandigheden die volop concentratie noodzakelijk maakten. Over de binnenwegen rijden, dat ben ik na die twee weken wel gewend en ook een stuk snelweg rijden is easy. Maar als het verkeer van allerlei kanten aan komt rijden, links en rechts langs je heen zoeft, dat dit gebeurt tijdens dikke plensbuien, tja, dat was even wat spannender, maar het is goed gegaan. Gewoon rustig blijven en defensief rijden. Overigens lijkt de gemiddelde Ier ook best een rustige rijder en dat geeft al een easy going straatbeeld.

We hebben nog een stuk van de weg langs de kust gevolgd, maar vergeleken met wat we allemaal al hebben gezien, was dit gewoonweg saai. En daar waar je mogelijk iets leuks kon zien werd de weg afgeschermd door enorm hoge hagen, heggen of muren. Toen hebben we besloten maar weer een wat grotere weg op te zoeken.

Tijdens de reis naar Rosslare realiseerden we ons allebei en afzonderlijk van elkaar dat we niet één keer in een Ierse Pub geweest zijn. Dat hebben we dan vanavond nog veranderd. Een pub waar we ook nog even lekker gegeten hebben en het was er best gezellig, maar waar het aan ontbrak was die typische Ierse muziek. En daardoor ook aan de sfeer die er volgens ons bij zou kunnen horen. Tja, dat zal dan voor een andere keer bestemd zijn.

Zoals al eerder gezegd hebben we Ierland als een prachtig land ervaren. En toch gaan we er niet snel terugkeren. Dat mag tegenstrijdig klinken, maar we hebben er nu zo van genoten en over het algemeen onder hele goede omstandigheden, dat een volgende keer mogelijk een vergelijking met deze reis zou worden. En dat willen we niet, want de verrassing is er dan al af. Die hebben we nu wel elke keer weer gehad. Nu hebben we de ervaring en herinnering van iets ontzettend moois. En we willen niet riskeren dat de volgende keer iets wordt van: “O ja, mooi, leuk. Zullen we verder gaan?” Nee, het liefst willen we dan weer iets nieuws ontdekken. Gelukkig is er nog heel veel Europa en wereld over om dat te doen 😉

Fheiceann tú amárach, tot morgen. Alhoewel, we zullen 28 uur aan boord van de ferry zijn, dus het kan zijn dat het volgende verhaal pas donderdag op het blog gaat komen. Dat is afhankelijk van hoe het met internet gaat aan boord. Vorige keer was ik in de veronderstelling dat we onder Europese voorwaarden konden internetten, omdat we van Frankrijk naar Ierland gingen. Maar dat bleek anders te zijn. Ergens op de website van de provider staat benoemd dat je aan boord van een ferry, ook tussen twee EU landen, niet onder die voorwaarden valt en daarom met je roaming aan tegen kosten online bent die gerekend worden als ‘wereld dekking’. Lekker dan. De provider heeft ons nog wel een sms gestuurd toen we op 80% van het maximum zaten en daarna op 100% het internet op afstand op ons beide mobiels uitgezet. Ter bescherming, ja, ja. Midden in de nacht dat soort sms-jes sturen als mensen normaal gesproken liggen te slapen. Lekkere bescherming. 2x €60,50 verder... Wel een goede les overigens. We weten wat we morgen doen als we om 9.00 uur afvaren. Roaming uit!

Nos vemos maňana (o nos vemos pasado maňana), tot morgen (of overmorgen)

Marc

PS: geen foto's vandaag...