Le Mont Saint (Mist) Michel

Het is alweer donderdag 21 maart. Vandaag begint officieel de lente, zo heb ik vroeger altijd geleerd. Maar niet volgens de meteorologische kalender, want dan start dat seizoen al op 1 maart. En met alle klimatologische veranderingen die de laatste jaren hebben plaatsgevonden, zou het me niet verbazen als gevoelsmatig het voorjaar in plaats van de winter gaat komen. Nog even en de mensen van Curaçao komen in de winter naar Nederland om een beetje op te warmen.

Waarom vertel ik dit? Welnu, vandaag hadden we een bezoek aan van mijn doelen van mijn bucketlist gepland, namelijk Le Mont Saint Michel. De getijdenstromingen zijn daar dusdanig sterk dat het eiland, wat Le Mont Saint Michel eigenlijk is, bij vloed helemaal omringd is door water, maar bij eb kan je er heen (wad)lopen. En ja, er is ook een brug gemaakt, zodat je er het hele jaar door kan komen, maar die getijdenwerking maakt het wel heel speciaal. En ik heb er best veel over gehoord en veel foto’s van gezien, maar het in het echt gaan zien, dat was het doel. Zo gezegd, zo gedaan.

Na het opstaan wachtte ons een verrassing. Hallo wereld! Waar ben je? Jemig, die mist was best dicht! We konden de caravans naast ons zien, maar veel verder dan dat was het een grote grijze massa. Daarna kreeg ik een bericht van een van mijn collega’s. Ze heeft al veel rottig nieuws te verstouwen gehad de afgelopen tijd, maar nu moet ze ook nog zien dat ze als de wiedeweerga bij een familielid dat heel slecht ligt komt. En die man woont nou niet bepaald naast de deur. Wat is ze toch een ontzettend sterke vrouw dat ze dit allemaal kan opbrengen, ondanks haar eigen situatie.

Tegen half elf vertrekken we. De mist is een stukje opgetrokken en we hopen er maar op dat het helemaal helder gaat worden. Het is een dik uur rijden naar Mont Saint Michel en de zee kan heel veel invloed hebben op het weer, dus duimen maar. Halverwege zijn we als de mist helemaal weg is en de zon er zelfs bij komt. Heerlijk! Zo willen we het graag zien. Maar…., naarmate we Le Mont naderen wordt het grauwer en grijzer. Zonnemans laat zich helemaal niet meer zien en als we eenmaal op de enorme parkeerplaats van Le Mont komen, dan ziet het er niet echt florissant uit. Wel qua auto’s op de parkeerplaats. Want als het hier vol staat, dan kan je waarschijnlijk over de koppen lopen op Le Mont, maar buiten het seizoen en op een doordeweekse dag in maart, dan is het qua drukte prima te doen. Overigens is dit eiland een van de best bezochte bezienswaardigheden van heel Frankrijk. Ik heb zelfs gehoord de op twee na beste. Op 1 en 2 staan de Eifeltoren en het paleis van Versailles. Tja, die nummer 1 staat nog wel op mijn lijstje en als ik dan toch een keer in Parijs ben… Maar nu even niet. Nu gaan we voor de nummer 3.

En na een goed half uur lopen zijn we er. Hoe dichter we naderen, hoe meer we kunnen zien. Maar dat het nu de meest ideale omstandigheden waren? Nee, dat niet. Maar goed, we zijn er geweest en we hebben het gezien. Vonden we het heel erg mooi? Nee. Had het iets bijzonders? Zeker wel. Is het iets waarvan wij aan anderen zouden zeggen dat ze dat persé gezien moeten hebben? Neuh, niet echt. De kleine straatjes zijn best leuk, het is er nu gezellig druk. Maar daar waar het voor velen om een religieuze reden om te gaan gaat, daar is het voor ons één en al toerisme wat de klok slaat. Simpele hotelkamers tegen belachelijke prijzen, cappuccino voor 5 euro’s, in een bekertje en uit de automaat, etc. De abdij is imposant groot en de ligging is prachtig. De entreeprijs? 13 euro per persoon. Vinden we dat (te) duur? Enerzijds is het begrijpelijk dat het onderhoud vraagt om geld. Anderzijds vinden wij dat je voor een religie niet zou moeten betalen. En als ik dan zie hoe het er hier uitziet, dan vraag ik me af waar al het geld blijft dat via al die toeristen binnenkomt. De abdij is oud, ja vanzelfsprekend. Maar het geeft een ontzettend sombere indruk. Dat het leven van de monniken sober moet zijn, dat is me bekend. Maar er is verder zo weinig aankleding dat duidt op het daadwerkelijk belijden van en trots zijn op hun geloof. We hebben zoveel mooiere abdijen en kerken gezien. Denk aan al die glas-in-loodramen, aan beschilderingen van muren en plafonds, aan allerlei andere relikwieën. Eigenlijk is onze conclusie dat het ons zelfs tegenvalt hier. Jammer, maar het is niet anders. Zo ervaren wij het.

Rond half drie lopen we terug richting parkeerplaats. We laten de shuttlebussen voor wat ze zijn, want een stukje lopen is prima. En aangezien de wind enorm aantrok, werd het gevoelsmatig flink kouder. Als je dan een tijd moet wachten op de shuttlebus, dan voelt het nog kouder, zo denken we. Dus lopen we terug en doet onze stappenteller overwerk. Zo hebben we, inclusief al het traplopen op Le Mont, een aardige work-out gehad. Prima zo. Op de terugweg worden we na een klein half uur rijden aangenaam verrast door Zonnemans. Die begeleidt ons helemaal naar de camping en zelfs tot zonsondergang blijft ie bij ons. Dankjewel 😉

A demain, tot morgen.

Marc