A walk in the park, Passadiços do Paiva en de 516 Arouca, Ponte Suspensa

Maandag 22 april. De eerste werkdag van een nieuwe werkweek. En ja, zoals ik gisteren al schreef, ook wij mochten vandaag aan de bak. Het is dan weliswaar een heel erg plezierige manier van werken en het heeft helemaal niets met mijn eigen werk te maken, maar het kost best een beetje energie wat we vandaag hebben gedaan.

Bij het plannen van de hele reis had ik de wandeling Passadiços do Paiva als een ‘to-do’ op onze wensenlijst gezet. Natuurlijk voor een deel wel afhankelijk van weersomstandigheden, want bij regen wordt het hier flink glad, zo worden we op internet gewaarschuwd. Maar het weer was weer prachtig vandaag, dus het was een absolute ‘Go!’ om vandaag die wandeling te doen. Als je dan bij een wandeling aan een soort ‘walk in the park’ denkt, dan klopt dat. Want het is een prachtig gebied en een beschermd natuurpark. En die wandeling? Och, als we in Areinho starten, dan is de wandeling het minst zwaar en dan zijn de eerste twee kilometer het meest pittig vanwege een aantal trapjes. Met 538 treden om precies te zijn! Maar als we vanaf Espiunca starten, dan hebben we eerst een heel stuk relatief vlak over mooi aangelegde houten wandelpaden en aan het einde al die trappen nog. Daar tussenin zit heel veel ‘vals plat’ hebben we wel gemerkt, dus ook dat kan je flink in je benen gaan zitten.

Toen ik de afgelopen dagen op internet nog even ging nakijken wat er gevraagd c.q. gewenst werd om die wandeling te maken, kwam ik ook van alles tegen over een enorme hangbrug die enkele jaren geleden is geopend en deel kan uitmaken van de Passadiços do Paiva. En wat denk je dat er in onze koppies dan omgaat? Natuurlijk! Die brug pakken we ook mee! Daarvoor moet je echter wel van tevoren online tickets reserveren, want vanwege veiligheid laten ze hier in tijdsblokken een maximaal aantal personen over de brug gaan. Wij konden nog kiezen voor vandaag om 13.00 uur. Maar ik had al gelezen dat je eerst vanaf de parkeerplaats nog een flink stuk moest lopen om bij de start van de brug te komen. We spraken af om vanmorgen op tijd weg te gaan. De weg er naartoe slingert op de kaart weer alle kanten op, dus ik hield er al rekening mee dat we langer onderweg zouden zijn dan Google Maps aangaf. En dat klopte ook.

Bij de parkeerplaats aangekomen konden we de auto nog prima kwijt en we hangen rugzak en cameratas om, water in de rugzak en hoppa, op naar de brug. Het was een kwartiertje lopen naar de eerste trappen en met een aantal stops op die trappen, het was namelijk best heel pittig, komen we tegen twaalf uur al bij de brug aan. We hadden van tevoren bedacht dat we rustig eerst daar zouden gaan lunchen als we heel vroeg waren, maar het zou ook kunnen zijn dat we langer over de afstand van de parkeerplaats naar de brug zouden doen. Van alles ingecalculeerd. Ja, je kent me hè?

Maar waar ik geen rekening mee had gehouden, is dat de toegang tot de brug niet alleen op een bepaalde tijd kon, maar ook nog eens van tevoren bepaald werd vanaf welke kant je erop zou moeten/mogen. Waarschijnlijk heeft het er ergens op internet wel bijgestaan, maar ik heb het gewoonweg niet gezien. En de ‘brugwachtermeneerdieookdekaartjescontroleert’ was heel netjes, maar onvermurwbaar. We mochten er van deze kant niet op. ‘U heeft tickets met toegang vanaf Alvarenga meneer. Dan moet u aan de andere kant zijn’. En daar waar we stonden was letterlijk zo’n 50 meter van de brug hè? Echt, ongelooflijk. Maar er zat niets anders op. We moesten terug, weer 538 treden naar beneden, het hotseknotspad daar tussenin ook weer af, dan met de auto een ritje naar Alvarenga van zo’n 20 minuten. Daarna nog een kilometer over een paadje tussen kerkhof en huizen door.

En dan… dan zijn we ruim op tijd en aan de goede kant van de 516 Arouca, Ponte Suspensa. De enorme hangbrug met een overspanning van 516 meter, vandaar de naam. En de kloof eronder is op z’n diepste punt tot de onderkant van de brug op z’n diepst hangende punt 176 meter. Da’s toch best een eindje naar beneden! Er overheen lopen is een feestje. Het voelt superstabiel en het uitzicht is magnifiek. De diepte onder ons, de waterval links van ons, de rivier de Paiva die wild stromend haar weg gaat. Het is hier onbeschrijflijk mooi! En daar waar Marion een aantal jaren geleden het niet eens in haar hoofd haalde om er alleen maar aan te denken over zo’n hoge brug te lopen, daar wandelt ze er nu alsof ze gewoon op straat loopt. Wat heerlijk is het toch om dit samen op deze manier te kunnen doen 😉

Aan de andere kant van de brug gekomen zijn er enkele mogelijkheden. Terug de brug over en dan is alles weer klaar. Een andere mogelijkheid is om naar Areinho te lopen, met andere woorden, het stuk dat wij vanmorgen al heen en terug liepen. Derde en laatste mogelijkheid is om vanaf hier de Passadiços do Paiva verder te lopen. Dan is het nog zo’n 8,7 kilometer naar Espiunca, het eindpunt van de wandeling. Daar kan je wat drinken, even uitrusten en de volgende keuze maken: terug wandelen en het zoals gezegd van de zwaarste kant benaderen. Of daar een taxi nemen en je terug laten brengen naar het punt waar je gestart bent.

Wij hebben gekozen voor het vervolgen van de wandeling, want daar kwamen we immers voor en vanaf het eindpunt terug laten rijden naar onze auto. Dat was achteraf gezien een prima keuze, want we voelen onze benen best wel. Het trappen op en af lopen, steile en minder steile stukken stijgen en dalen, onregelmatige en vol rotsen liggende stukken pad ertussen, alles bij elkaar hebben we onze workout voor vandaag wel gehad. Maar wat voor één! Als je van wandelen houdt, als je van mooie natuur houdt, als je overweegt het noorden van Portugal te bezoeken, als je gezond en fit genoeg bent om enige inspanning te leveren…. Ga er dan voor! Loop deze schitterende hike in deze magnifieke omgeving en geniet er dubbel en dwars van! Als je dan na die tijd een beetje moe bent, wat dan nog? Een douche, wat drinken, wat eten en dan de beentjes omhoog. Wie maakt je wat?

Te vejo amanhã, tot morgen

Marc