Zo’n van-A-naar-B-dag

Zondag 17 maart is zo’n 'van-A-naar-B-dag'. Zo’n dag waarvan je weet dat je ze er tussen zal hebben op een lange reis, maar waarvan je niet echt zo’n ‘wauw-gevoel’ krijgt. Maar de wetenschap dat het de eerste van vele reisdagen is en de verwachting dat er veel dagen gaan volgen waarop we van allerlei mooie dingen gaan meemaken, maakt veel goed.

Was er over vandaag verder niet veel te melden dan? O, zeker wel. Vooral het feit dat we op een heel erg relaxte manier aan onze trip begonnen zijn, onderweg prima door hebben kunnen rijden, om 10.00 uur wegreden en om 15.30 uur op ons eerste overnachtingsadres aankwamen, maakt het een prima dag.

We logeren vandaag in Le Gite de Beatrice et Laurent, Villers-Bretonneux, Frankrijk. Het dorpje zelf is klein en doet erg oud aan. Op een aantal plaatsen zelfs zeer bouwvallig. Slechts zo’n 4500 inwoners, maar daarvan zijn er op een flink bewolkte zondagmiddag in maart maar weinig op straat te vinden. Totdat we ineens een flink gejuich en gebrul horen. Het lijkt erop dat de plaatselijke voetbalvereniging een goede wedstrijd heeft gespeeld. Zo ineens stroomt van één kant de parkeerplaats vol mensen en enkele minuten later is er vrijwel geen auto meer te bekennen. De rust is weer helemaal terug. We lijken bijna alleen op straat hier…

Ondertussen hebben we al een bakker en een supermarkt vlakbij ons appartementje ontdekt. Dus als we morgen vers brood willen halen, dan kan dat zeker. En over enkele huizen zelf hier verbazen we ons qua bouw. Zeer smalle huizen, maar dan wel weer met meerdere verdiepingen. Ik vraag me af hoe het er van binnen uitziet. Het lijkt bijna claustrofobisch als we er van buitenaf naar kijken.

Ons onderkomen voor vandaag is prima in orde. Geen poespas, maar alles wat er in moet zitten is aanwezig. Een prima stop voor deze eerste nacht. Morgen rijden we verder richting de kust en dan willen we eens kijken of we wat van die mooie ruige kliffen kunnen ontdekken. Om vervolgens richting een camping in Normandië te rijden. En daar blijven we 5 nachten. Dan hebben we alle tijd om de invasiestranden, Mont Saint Michel en andere bezienswaardigheden te gaan ontdekken.

Over die stranden gesproken. Dat is echt iets van de 2e wereldoorlog. Maar de streek waar we nu zitten brengt veel herinneringen over de 1e wereldoorlog naar boven bij de mensen hier. Dat er dan overal ter wereld steeds weer opnieuw oorlogen gevoerd worden maakt het heel wrang. Ik sluit mijn ogen er niet voor, maar ben wel heel blij dat we er in ons kleine Nederland toch een heel eind vanaf zitten. Ook in dat opzicht schrijf ik Carpe Diem met hoofdletters.

A demain, tot morgen.

Marc