Over smaak valt niet te twisten

Woensdag 20 september

Het einde van deze vakantie nadert. Na vandaag nog een hele dag hier in Turkije om naar onze eigen wens te besteden en dan moeten we vrijdag helaas alweer richting Antalya om naar Nederland te vliegen. Wat is deze vakantie ongelooflijk snel voorbij gegaan. Maar wat is ie mooi geweest tot op heden. Echt, zoveel afwisseling, zo heerlijk vakantie vieren zoals we dat heel graag doen, dat is hier allemaal en helemaal mogelijk. We zijn het er allebei over eens dat we nog wel een keer een vakantie in Turkije gaan doen en dan op een vergelijkbare manier, maar dan in een ander deel van dit ontzettend grote land.

Maar zover is het nog lang niet, want we genieten nog volop van het hier en nu. Vandaag zijn we naar Patara Beach geweest. Volgens beschrijvingen is het een van de mooiste stranden ter wereld. Maar dat blijkt een kwestie van smaak te zijn. Aangezien we al best wat stranden over de hele wereld hebben gezien en daar naar ons idee mooiere bij zijn dan Patara Beach, laten we de ervaring van die nummer 1 positie aan anderen over. Was het dan geen mooi strand? Oh, zeker was het een mooi strand. Het is zelfs zo dat van 8 uur in de avond tot 8 uur in de ochtend geen mensen op het strand mogen komen, omdat het dan het gebied is van de schildpadden die aan land komen om eieren te leggen. Lijkt ons een mooi gezicht, maar ze houden dat hier echt gescheiden en dat is maar goed ook. Het is een kilometers lang breed zandstrand, dus veel ruimte. Toch klit een heel groot aantal mensen dicht bij elkaar.

Ik moest trouwens wel even omschakelen. Van de heerlijke rust op de strandjes c.q. plateautjes bij het hotel naar het volle strand, bedje aan bedje, veel gezinnen met veel hele jonge kinderen. De rust was ver te zoeken, maar de levendigheid des te groter. Dan zegt mijn innerlijke ik op zo’n moment dat ik even de tijd moet nemen om hiermee te leren omgaan. Ik heb geen knop waarop ik dan kan drukken en meteen kan denken dat het is zoals het is. Dat duurt bij mij net even iets langer. Vaak komt er eerst een stuk ergernis. Maar dat heeft dan vooral te maken met jengelende kinderen. Van die vervelende huiltjes als kinderen hun zin niet lijken te krijgen. Let wel, ik vind het prachtig om te zien hoe kinderen hun ding doen op zo’n strand, maar dat verwende gedoe, daar kan ik niet goed tegen. Dan kijk ik eigenlijk het liefst even of er ergens een stukje Ducttape bijdehand is… Is dat een slechte gedachte? Of is het meer mijn idee over de ouders die wellicht anders met hun kind zouden kunnen omgaan? Want negen van de tien keer jengelt zo’n ukkie even en al heel snel krijgt hij of zij dan toch wat het hebben wil. Zo leer je ze toch ook niet om te gaan met het feit dat ‘nee’ ook een antwoord is? Of ben ik nu te ouderwets en conservatief? Ieder zijn mening…

Waar ik me ook nog altijd over verbaas is het feit dat een groot aantal moslima’s geheel gekleed en bedekt het water van de zee of een zwembad in gaan. Zou dit nu puur en alleen een geloofsovertuiging zijn? En is het dan vrije wil? Is er dwang vanuit de familie? Geen idee eigenlijk. En ik vond het vandaag net even te ver gaan om het aan een moslima te vragen. Mijn nieuwsgierigheid is wel gewekt. Als ik zie hoeveel verschil er is tussen hoe de man die er bij hoort de zee in gaat, net als ik gewoon in een zwembroek, en de vrouw…

Ook zie ik heel veel volwassen vrouwen en wat oudere meiden van ik denk een jaar of 16, 17 met zwembandjes of zwembanden de zee in gaan. Ik denk dat er best veel onder hen zijn die nooit hebben leren zwemmen. Wat goed dat ze zich dan nergens iets van aantrekken en gewoon de zee ingaan met bandjes die we in Nederland veelal alleen maar door hele kleine kinderen die niet kunnen zwemmen gedragen zien worden.

Al met al heeft Patara ons een dag volop in de zon bezorgd en vele indrukken opgeleverd. Maar voor ons haalt dit strand het echt niet bij bijvoorbeeld Playa Lagun op Curaçao. Gelukkig zijn we hier niet voor een wedstrijd, maar vooral om te genieten van wat we rondom om ons heen zien, horen, voelen en ervaren. En dat lukt prima!