Ierland, we zijn er…

27 maart 2024 - Killarney, Ierland

Woensdag 27 maart. We zijn in Ierland aangekomen. Een land dat al heel lang op onze wensenlijst staat en nu is het er dan van gekomen. Eerst nog even terug naar gisteravond en vannacht…

In mijn verhaal van gisteren schreef ik al dat het niet helemaal goed voelde in mijn maag. Het leek toch wel te gaan om beginnende zeeziekte. Maar nadat ik het blog en de foto’s geplaatst had, heb ik de laptop opgeruimd, ben in bed gaan liggen en in slaap gevallen. Toen was het nog niet eens half tien, maar het kon me echt niet schelen dat het nog zo vroeg was. Ik voorzag ‘une nuite terrible’, ‘a terrible night’ en dat wilde ik voorkomen, als het ook maar enigszins kon. En het is gelukt. De reistabletten, het liggen en de slaap hebben ervoor gezorgd dat ik niet de hele nacht boven de pot hoefde te hangen, Marion geen rotnacht heb bezorgd en dat we vanmorgen prima opstonden. Gelukkig maar.

O ja, dat opstaan… We hoorden gisteren dat we rond half acht in Cork zouden aanmeren, dus dat betekent vroeg uit de veren. Ik wil ’s morgens graag altijd normaal de tijd hebben om te scheren, te douchen, aan te kleden, tanden te poetsen en te ontbijten. Dus? Wekker om 6.00 uur gezet, want we moesten ook nog de tas weer inpakken, naar het autodek gaan en op tijd klaar zijn om het schip uit te rijden. Ik had met één ding even geen rekening gehouden. Het uur tijdsverschil. De wekker liep dus op Nederlandse en Franse tijd om zes uur af, maar dat betekent in Ierse tijd vijf uur ’s morgens… Tja, ik ben een vroege vogel, maar overdrijven is ook iets. De wekker nog maar een keer gezet en zowaar, we hebben allebei nog weer geslapen tot de wekker ons opnieuw wekte. Wat slapen die lui zeg!

Na het ontbijt, belachelijk duur voor zo weinig overigens, pakken we onze spullen uit de hut en gaan we naar de auto. Rond kwart voor acht rijden we van boord, gaan door de paspoortcontrole en dan begint het circus. Plenzende regen, een vreemde stad in de ochtendspits en, o ja, links rijden… En hoe vreemd ook, het went heel snel. Ik heb het eerder gedaan in Nieuw Zeeland en Australië, maar toen zat het stuur ook aan de andere kant. Dus nu zit ik zelf aan de bermkant, maar gewoon dicht langs het randje rijden en er is niets aan de hand. Alleen op smalle wegen waar geen middenstreep is, daar is het oppassen geblazen. Als er een tegenligger komt heb ik als reflex toch meestal een reactie om het stuur naar rechts te draaien. Dat lijkt me hier niet zo handig en verstandig…

Doordat we zo vroeg van de boot kwamen en we pas vanaf 15.00 uur konden inchecken in ons appartement net achter Killarney, moesten we ons op een andere manier vermaken dan er rechtstreeks heenrijden. Want rechtstreeks via de kortste weg zou vijf kwartier verder zijn… Dus? Supermarkt opgezocht en wat eerste boodschappen gedaan. Naast de supermarkt zat een soort Ierse Starbucks, dus hebben we onszelf op een lekker bakkie troost getrakteerd om vervolgens weer Rainy Ireland in te rijden. Volgende stop is Charles Fort. Dat is ook niet zover rijden, dus we doen kalm aan. Net nadat het fort geopend is gaan we naar binnen. Tegenwoordig doet het dienst als een museum, maar het heeft bijna 2,5 eeuw Britse en Ierse legereenheden gehuisvest. Er werd daar opgeleid en getraind en er kon op deze mooie en strategisch gelegen plek meteen gebruik van de kennis en vaardigheden gemaakt worden, aangezien er regelmatig aanvallen van buitenlandse legers waren. Goh, waar hebben we dat meer gehoord en gezien?

Nog steeds is het te vroeg om richting appartement te rijden en nog steeds is het voortdurend aan het regenen. Toch kiezen we ervoor om een deel van de kustweg te nemen. Het is een deel van een enorm lange kustweg die luistert naar de illustere naam The Wild Atlantic Way. Waar zou die naam toch op slaan? We zien de Atlantische Oceaan zelf regelmatig, maar ook hele mooie baaien die een stuk het land in steken. De wegen die om die baaien krullen zijn enerzijds spectaculair om te rijden, prachtig om regelmatig een korte stop te maken om even rond te kijken, maar je moet ook heel erg oppassen. De wegen zijn soms erg krap en het asfalt doet regelmatig aan Emmenthaler gatenkaas denken. Soms zou ik een rupsvoertuig willen, want die gaan zo lekker makkelijk over al die gaten heen.

Ondertussen is het rond de middag als er steeds meer droge perioden komen. Heerlijk is dat. Even niet die zwiepdingen voor je neus en gewoon ver weg kunnen kijken in plaats van in een grijze grauwe massa. En dan zien we eens temeer hoe verwend we vandaag al zijn. Wat is Ierland een prachtig land. Over de zee en de baaien schreef ik al, maar wat dacht je van de supergroene weiden, de typisch Ierse stenen muren daar tussendoor, het glooiende landschap met haar diversiteit aan kleurschakeringen, de kronkelende weggetjes… En dan ineens, bergen voor ons. Niet spectaculair hoog, maar wat opvalt is dat er nog een flink pak sneeuw op ligt. Ik associeer Ierland vooral met wind en regen, maar niet direct met sneeuw. Hoe leuk om dat dan toch te zien in dit prachtige landschap. En ja, we hebben foto’s gemaakt en een aantal daarvan staat ook op het blog, maar dit in het echt zien en ervaren is toch nog net even een tikkie anders.

We rijden nog wat verder en zo ineens rechts van ons, een prachtige wild stromende rivier met allerlei hoogteverschillen en stroomversnellingen erin. Voor we het weten zijn we er voorbij. Maar dat gaat zomaar niet! Hup, even verderop draaien we om en gaan we alsnog even rustig staan genieten van dit stukje natuurschoon. En als alles dan weer voldoende is vastgelegd gaan we door richting Killarney. Net achter deze stad hebben we een appartement voor vijf nachten. Inisfail heet het. Een prima plekkie voor de aankomende dagen. En als alles meezit gaan we hier in Zuidwest Ierland nog heel veel meer moois zien.

Blijf maar lekker meegenieten. Want daar genieten wij weer van. Al die reacties zijn super 😉

Overigens is de Ierse taal iets heel speciaals. Gewoonlijk wordt er Engels gesproken, maar ook veel Gaelic. Ik kan daar echt geen touw aan vast knopen. Dus daarom…

Fheiceann tú amárach, tot morgen

Marc

Foto’s

2 Reacties

  1. Bart:
    27 maart 2024
    Nou fijn om te lezen dat jullie een goeie reis hebben gehad niet ziek geweest (marc)
    Dat is ook fijn en ja ierland en regen......
  2. Bart:
    27 maart 2024
    Tis weer genieten elke dag of je op de achterbank meerijd

Jouw reactie