What a wonderful world...

Dinsdag 25 oktober. Qua weer? Een geweldige dag! En zeker als je het met gisteren vergelijkt, dan zat het zo ongelooflijk mee!

Vandaag was een dag waarop we verschillende kant uit zijn gegaan. Heerlijk om op deze manier samen vakantie te vieren. Elkaar vrijlaten om je eigen voorkeuren uit te spreken, je eigen keuzes te maken en op je eigen manier te genieten. Vanzelfsprekend doen we dingen samen, maar vandaag dus even niet zoveel.

Esmée, Zaher, Abed en Ward wilden naar Geneve en daar de stad verkend. Het moet op zich wel een mooie stad zijn en ze zijn blij om het gezien te hebben. Maar ik begrijp dat een zo’n dag wel genoeg is geweest. Het centrum schijnt niet bijzonder te zijn geweest, de fonteinen en de kathedraal daarentegen wel. En het meer van Geneve heeft een hele mooie aanblik. Ward is nog heel enthousiast over zijn rit in het reuzenrad.

Tim en Rachel hebben meer in de buurt van Sixt wat natuurschoon opgezocht. Nou, ik kan je zeggen dat de foto’s die ze me hebben laten zien me het water in de mond doen lopen. Prachtige reflecties op het Lac de Vernays, geweld(ad)ige stromen van de Cascade de Rouget… Ja, die twee hebben er een mooi dagje van gemaakt.

Marion en ik zijn ‘een beetje lang’ onderweg geweest. Ik had me een mooie route bedacht om te gaan toeren. Over verschillende alpencols zo rond het Mont Blanc massief. Volgens Google Maps zou dat pure reistijd een kleine 7 uur zijn. Nou weet degene die ons een klein beetje kent, dat wij dan vaak wel iets meer reistijd nodig hebben. We stoppen zo vaak en stappen zo vaak uit om te kijken, ons te vergapen aan allerlei natuurschoon, om foto’s te maken, om gewoonweg te genieten.

Vandaag was weer zo’n dag. Het komt dan voor dat we een uur kunnen doen over enkele kilometers. Gewoonweg omdat het er zo mooi is. Tja, in plaats van 7 uur, waren we 11 uur onderweg. Over Carpe Diem gesproken…

Van Sixt fer a Cheval, via Cluses eerst richting de Col des Aravis,de Col des Saisies en vervolgens richting de Cormet de Roselend en het meer daar in de buurt. Daarna richting Col de Petit Saint Bernard, dan via Aosta (Italië) richting de Col van de Grote Sint Bernard. Tja en daar had ik me even niet genoeg voorbereid. Blijkbaar had men bedacht om de pas vandaag dicht te gooien en ons via de Tunnel richting Martigny in Zwitserland te leiden. Dat was een streep door de M&M rekening, want over de berg vinden we toch veel mooier dan er doorheen. En voor een enkeltje tunnel een kleine 30 euri neertellen hoeft voor mij ook niet zo nodig. Maar ja, het alternatief is heel erg veel omrijden. En daar kiezen we dan nu ook niet voor, want de dag was al lang genoeg zo.

Na de tunnel zijn we meteen in Zwitserland. En na even een broodje gescoord te hebben, rijden we door richting de Col de la Forclaz. Dat is dan weer grensgebied tussen Zwitserland en Frankrijk. En daar hadden boven een verrassing. Ik ben die grensovergang nu in mijn reisleven zo’n 5 keer over gekomen, maar heb er nooit enige vorm van controle gezien. En nu? Ik denk zeker zo’n 30 man gendarmerie en douane. Voor beide kanten overigens. Maar we mochten gewoon door. Tja, we hebben natuurlijk ongelooflijk vertrouwen wekkende gezichten…

Terwijl de verder Frankrijk in rijden richting Chamonix begint het steeds donkerder te worden en uiteindelijk zien we van de natuur niets meer. Het is eenvoudig gezien gewoon naar ons logeeradres in Sixt rijden en verder niets. Daar komen we om 8 uur aan en onze kinderen zijn allemaal ook weer terug. We hebben even snel wat ervaringen uitgewisseld en daarna ben ik met mijn dagelijkse bezigheid gestart. Deze  blog. Ik vind dat erg leuk om te doen en te delen. Het levert meteen ook weer prachtig naslagwerk op en daar kijk ik dan op latere momenten weer met veel genoegen op terug. Vandaag was een prachtige dag.