Welcome to paradise...

Zaterdag 22 oktober. We zijn met z’n allen in Le Clair Logis in Sixt Fer a Cheval. En wat een prachtige omgeving is het hier toch. Maar daar kom ik zo op.

Vanmorgen zijn Marion en ik rond kwart voor negen weggereden uit Hochstadt. Marion heeft vannacht heel beroerd geslapen, maar ze weet niet hoe het komt. Feit is dat het zo is gegaan en dus moet ze vanavond maar eens proberen wat bij te gaan slapen. Overigens was het ontbijt heel goed verzorgd in de Oleanderhof.

Zoals gezegd reden we rond kwart voor negen weg en we hadden ons voorgenomen om meteen al vrij snel Frankrijk in te gaan, zodat we daar nog weer goedkoper konden tanken. Nooit gedacht dat ik 1,74 voor een liter euro goedkoop zou gaan noemen, maar vergeleken met de bijna 2 euro in Nederland en de 1,90 euro in Duitsland scheelt het toch aanzienlijk. En laten we Zwitserland maar helemaal buiten beschouwing laten, want daar moet je niet vreemd opkijken als je soms 2,30 euro per liter betalen moet.

Onze reis verliep voor het overgrote deel voorspoedig. We hebben alleen bij Basel even wat oponthoud gehad door files, maar verder? Heerlijk kunnen doorrijden, zonder te moeten haasten. En rond kwart voor vier komen we aan bij ons logeeradres voor deze week. Tim en Rachel zijn vanmorgen ook op tijd vertrokken vanuit Weil am Rhein in Zuid Duitsland. Zij waren daardoor al heel snel in Zwitserland en hebben een hele mooie route via Martigny gereden. Zij zijn een kwartier eerder dan wij en hebben al kennis gemaakt met de eigenaar van het huis, Fernand. Een lieve oude man, zo geven ze aan. Ik zal hem morgen pas ontmoeten.

Esmee, Zaher en de jongens zijn vanmorgen heel vroeg uit Katwijk vertrokken en kwamen rond een uur of vijf aan. Ook zij hebben een voorspoedige reis gehad.

Waar we het met z’n allen wel over eens zijn is dat de Haute Savoie een geweldig mooi stukje Frankrijk is. En als je bij Geneve aan de zuidkant van het meer verder naar het oosten rijdt, dan lijkt het steeds mooier te worden naarmate het stadje Cluses dichterbij komt. Daar gaan we de snelweg af, duiken dan verder de bergen in en het is toch elke keer weer verbazingwekkend hoezeer Moeder Natuur haar pracht over de wereld heeft verdeeld. Hier in de omgeving prachtige bergen, Nederland voor het overgrote deel zo plat als een dubbeltje. En als de bergen hier dan ook nog eens besneeuwde toppen hebben, met een geweldige variatie aan herfstkleuren getooide hellingen en heerlijk kronkelende riviertjes het landschap doorsnijden, wat hebben we het dan getroffen vandaag. De zon doet volop mee en maakt alles voor het oog nog mooier.

En als we dan steeds dichterbij Sixt fer a Cheval komen en uiteindelijk Le Clair Logis ontdekken, dan is het helemaal compleet. Het is een schitterend geheel en we kunnen hier heel erg veel plezier hebben.

Nadat we allemaal het huis een beetje verkend hebben, is het tijd om nog boodschappen te gaan doen. Voor 8 man sterk moet er heel wat zijn en vanuit Nederland is er al heel veel meegekomen. Maar brood, vlees, verse groenten en dergelijke, nee dat moet er nog komen. En aangezien Zaher en zijn mannen graag halal vlees eten, zijn we nog terug gereden naar Cluses om daar boodschappen te doen. Eerst naar een slager en daarna naar zo’n onmetelijk grote Carrefour. Persoonlijk vind ik dat soort megagrote supermarkten helemaal niets. Wat vind je waar? Echt, je zou bijna om een golfkarretje vragen om de hele tent door te komen. En als je dan bij de kassa komt, dan denk je iets  van; “Snel afrekenen en wegwezen”. Niet dus! Daar waar in Nederland vaak een weegschaal in het kassasysteem is verwerkt, moet hier alles op de afdeling gewogen worden als het om groenten en fruit gaat. Dus heeft Zaher nog snel even 5 kilometer extra gelopen. Had je de gezichten bij de kassa moeten zien toen hij van de kassière weer even voor mocht en niet weer opnieuw in die hele rij wachtenden moest gaan staan…

Maar goed, met nog weer voor 200 euro aan boodschappen zijn we pas om kwart voor acht weer terug. Dan moet er nog worden gekookt en voor je het weet is het laat. Morgen dan maar eerst allemaal een beetje bijkomen denk is zo…

Wat nog leuk is om te vermelden, is hoe we allemaal zo verschillend omgaan met dezelfde dingen. De natuur is de natuur hier, maar hoe de één een grote glimlach op het gezicht tovert en verder niet zo heel veel zegt, is de ander heel uitbundig enthousiast. En daar zit een veelheid aan variaties tussen. Ben benieuwd wat de rest van de week nog gaat brengen aan reacties.

Mijn eigen reactie toen we dichter en dichterbij kwamen? Ik heb achter mij in de auto mijn hand heel even op de asbus gelegd en heb mijn beide ouders even heel dichtbij me gevoeld. Ik heb hardop geroepen dat we weer bijna thuis zijn. Want met deze omstandigheden in deze omgeving en met hun samen, dan voelt dat als een soort thuiskomen voor me…