Cirque du Fer a Cheval

Zondag 23 oktober, een dag met veel diversiteit.

Gisteravond kwamen we achter een aantal dingen die in het huis helemaal niet of niet helemaal in orde waren. Zo konden we de voordeur niet op slot doen, de radiator op het toilet boven was lek en daardoor was steeds een plensboel als we niet een tijdelijke oplossing gevonden hadden en de kwaliteit van de bedden is nou niet bepaald om over naar huis te schrijven. Vreemd trouwens, dat ik dat dan nu toch doe.

Die bedden, daar zal deze week niet veel aan gedaan kunnen worden. De radiator hebben we afgesloten en de sleutel van de voordeur hebben we inmiddels. Maar daarvoor moest er wel via een hele mooie app met de eigenaar en zijn schoondochter worden gecommuniceerd. Zo’n app werkt trouwens prima als je elkaars taal niet of nauwelijks spreekt. We konden elkaar nu in het Frans en Nederlands goed begrijpen en dat is een mooie oplossing. Techniek en internet, soms zou ik willen dat het er niet was, maar nu kwam het heel erg goed van pas.

Vanmiddag zijn we met z’n allen naar een natuurpark dicht in de buurt geweest. Het heet Cirque du Fer a Cheval en die naam heeft het vanwege de vorm. Het is een zogenaamd keteldal en als je er bent of het op en film of foto van bovenaf ziet, dan snap je waarschijnlijk wel waarom. De vorm is mooi, maar als je er zelf ook echt bent? Dan is mooi slechts een understatement. Dan is het prachtig, geweldig, schitterend. Zeker als de zon dan weer zo mooi op die rotswanden en alle bomen met herfstkleuren schijnt. Een riviertje, de Giffre, stroomt er door, maar vele beddingen die op dit riviertje uitkomen staan helaas droog. Dat maakt een oversteek makkelijk, maar het is natuurlijk niet zo natuurlijk als wij natuurlijk zouden willen zien. Als er niet alleen mooie hoge watervallen van de bergen stromen en vallen, maar ook in wilde stromen door de beddingen zou razen, dan het nog mooier en completer zijn geweest. Maar ja, je kan niet alles hebben toch?

Na een mooie wandeling zijn we terug gelopen richting parkeerplaats. Maar eerst hebben nog even samen iets gedronken op het terras van het restaurant bij de ingang. Dat smaakte best. En we zijn het er met z’n allen over eens dat het hier een geweldig gebied is.

Wat me trouwens vandaag meerdere keren overkwam is dat mijn ouders even heel dichtbij kwamen. Ze zijn er allebei niet meer in levende lijve, maar gevoelsmatig zijn ze er zeker. Hoe dat komt? Nou, vooral doordat we hier nu zijn met mensen die heel dichtbij me staan en met wie we samen genieten met en van elkaar en alles om ons heen. Dat zouden mijn ouders ook geweldig hebben gevonden…